Znaczniki fizyczne i logiczne czcionki

Znaczniki fizyczne - atrybuty

Znaczniki fizyczne działają w podobny sposób jak atrybuty czcionek w edytorze tekstów.

Czcionka pogrubiona

<B> </B>

Przykład:

To jest czcionka pogrubiona (bold)

Czcionka pochylona

<I> </I>

Przykład:

To jest czcionka pochylona (italic)

Czcionka migająca

<BLINK> </BLINK>

Przykład:

To jest czcionka migająca (blink) - jest to rozszerzenie Netscape'a, nie znajdujące się w specyfikacji HTML 4.

Czcionka podkreślona

<U> </U>

Przykład:

To jest czcionka podkreślona (underline)

Czcionka o stałej szerokości znaku

<TT> </TT>

Przykład:

To jest czcionka monotypiczna, o stałej szerokości znaku (fixed width = teletype)

Czcionka przekreślona

<STRIKE> </STRIKE>

Przykład:

Czcionka przekreślona

Alternatywnie jest używane równoważne polecenie <S></S>:. Oba polecenia istnieją w specyfikacji HTML 4 i są w dalszym ciągu interpretowane przez przeglądarki, ale autorzy specyfikacji zalecają ich stopniowe zastępowanie przez nowsze konstrukcje języka.

Superskrypt (indeks górny)

<SUP> </SUP>

Przykład:

Czcionka z ^{superskryptem}

Subskrypt (indeks dolny)

<SUB> </SUB>

Przykład:

Czcionka z _subskryptem

Duża czcionka (+1 punkt)

<BIG> </BIG>

Przykład:

Duża czcionka

Mała czcionka (-1 punkt)

<SMALL> </SMALL>

Przykład:

Mała czcionka

Znaczniki logiczne - style

Znaczniki logiczne odnoszą się do konkretnych zastosowań, ale efekt ich działania jest analogiczny jak w przypadku znaczników fizycznych. Czcionka pogrubiona, pochylona lub monotypiczna są domyślnie przypisane do wybranego stylu

Cytat blokowy

<CITE> </CITE>

Przykład:

To jest cytat (citation)

Definicja

<DFN> </DFN>

<DFN>, czyli Defining Instance, jest poleceniem stosowanym do wyróżniania jakiegoś bloku tekstu, np. pojawiającego się po raz pierwszy w danym tekście terminu. Przeglądarka interpretuje zazwyczaj DFN jako kursywę. Na przykład:

Internet Explorer 4 to najnowsza przeglądarka firmy Microsoft.

Element usunięty

Przy najrozmaitszych rewizjach tekstów możemy się posłużyć poleceniem <DEL>, które sygnalizuje zmiany. Pokazuje ono przekreślony fragment tekstu, np.:

<del>Dokument dotyczący naszej polityki sprzedaży nie jest już dostępny.</del>

Polecenie jest interpretowane przez IE4.

Element wstawiony

Gdy chcemy wyraźnie podkreślić jakąś nowość, możemy się posłużyć poleceniem INS.

<ins>To jest nowe opracowanie tematu.</ins>

Polecenie jest interpretowane przez IE4.

Skrót i akronim

Nowymi poleceniami HTML 4 są skrót i akronim. Oba polecenia sygnalizują obecność skrótów (np. dyr., prof.) i akronimów (np. WWW, AWS) i będą mogły być wykorzystywane w trakcie syntezy dźwięku przez odpowiednie oprogramowanie, systemy wyszukiwawcze, korektory poprawności ortograficznej czy systemy automatycznego tłumaczenia. Atrybut języka precyzuje język dla poprawnego działania tych systemów.

<ABBR lang="pl">Prof.</ABBR>

<ACRONYM lang="en">WWW</ACRONYM>

Czcionka mocno wyróżniona

<STRONG> </STRONG>

Przykład:

To jest czcionka mocno wyróżniona (strong)

Czcionka wyróżniona (emfaza)

<EM> </EM>

Przykład:

To jest czcionka wyróżniona (emphasis)

Kod (tekst programu)

<CODE> </CODE>

Przykład:

To jest kod (code)

Czcionka wprowadzana z klawiatury

<KBD> </KBD>

Przykład:

Czcionka z klawiatury

Przykład

<SAMP> </SAMP>

Przykład:

Przykład (sample)

Zmienna (słowo kluczowe języka)

<VAR> </VAR>

Przykład:

Zmienna (variable)

Kolory czcionki

Dowolnemu fragmentowi tekstu można nadać kolor, obejmując go znacznikami koloru. Poniżej przedstawiamy listę 16 podstawowych barw stosowanych w dokumentach internetowych - są one widoczne w przeglądarkach Netscape Navigator i Microsoft Internet Explorer. Naturalnie możemy w dowolny sposób kombinować barwy z atrybutami i stylami.

Składnia: <FONT COLOR="nazwa_koloru"> </FONT>

tekst próbny - black

tekst próbny - olive

tekst próbny - teal

tekst próbny - red

tekst próbny - blue

tekst próbny - maroon

tekst próbny - navy

tekst próbny - gray

tekst próbny - lime

tekst próbny - fuchsia

tekst próbny - white

tekst próbny - green

tekst próbny - purple

tekst próbny - silver(Tutaj jest kolor silver, ale nie widać go ze względu na kolor tła)

tekst próbny - yellow

tekst próbny - aqua

Wielkość czcionki

Czcionka może mieć wielkość zależną od osoby redagującej dokument HTML. Wystarczy objąć fragment tekstu parą znaczników <FONT SIZE="xx"> </FONT>. Na przykład:

To jest tekst normalny

To jest tekst nieco większy.

To jest tekst nieco mniejszy.

I znów tekst normalny.

A teraz całkiem już spory.

I całkiem malutki.

Czcionka normalna ma przypisaną wartość 3 (nie mylić ze stopniem pisma). Pozostałe wartości są zawarte w przedziale od 1 do 7.

Gdy redagujemy tekst, możemy w dowolnej chwili zmienić wielkość czcionki, przypisując jej wartość bezwzględną z przedziału 1-7, posługując się podanym wyżej parametrem. Możemy jednak także użyć innego parametru, który zwiększa lub zmniejsza wielkość czcionki o zadaną wartość.

<FONT SIZE="+x"> </FONT>

Na przykład:

To jest tekst normalny, który teraz powiększamy o 1, a następnie zmniejszamy o 1, po czym powracamy do standardowej wielkości.

Czcionka bazowa

Czcionka ma domyślną wielkość 3, ale w dowolnym momencie możemy ją zmienić za pomocą polecenia:

<BASEFONT SIZE="x">

Oznacza ono, że od momentu czcionka podstawowa będzie miała wielkość x, a wszystkie zmiany będą się odnosiły do tej wielkości. Gdy x=5, <BIG> wprowadzi czcionkę o wielkości 6, <SMALL> - o wielkości 4, <FONT SIZE=-3> zmniejszy czcionkę do 2 punktów itd.

Uwaga: polecenie BASEFONT jest uznane za niepożądane i zalecane jest rezygnowanie z niego w dokumentach.

Zmiana kroju czcionki

Jeszcze jedną możliwość urozmaicenia dokumentu daje polecenie <FONT FACE="nazwa_kroju"> </FONT>. Pozwala ono zmienić krój czcionki dla danego dokumentu. Na przykład:

To jest tekst, który zapewne widzisz jako Times. A teraz zmieniamy go na moment na Arial, przechodzimy do kroju courier, aby powrócić do Times.

Możemy nawet podać listę krojów, oddzielonych przecinkami, dzięki czemu w przeglądarce odbiorcy zostanie zastosowany jeden z nich (na dobrą sprawę nie wiemy, jakimi dysponuje, więc należy być ostrożnym). Szczególnie warto polecać w takich sytuacjach stosowanie ciągu w rodzaju <FONT FACE="Arial CE",Aria,Helvetical>, gdyż zabezpieczymy się w ten sposób przed ryzykiem niepoprawnego wyświetlania polskich znaków w Windows 3.1.

Uwaga: polecenie FONT FACE nie jest zalecanym poleceniem HTML i zaleca się rezygnowanie z niego na rzecz stylów.